Hewito

Zauważyłam, że eutanazja jest często traktowana jako mordowanie słabych, chorych i starych wbrew ich woli albo coś w tym stylu. Więc na początku definicyjnie, w takiej Holandii, gdzie eutanazja jest legalna, jednocześnie spełnione muszą być takie warunki:

* cierpienie pacjenta jest nie do zniesienia, przy czym nie ma szans na polepszenie się kondycji chorego
* żądanie przez pacjenta eutanazji musi być dobrowlne i powinno utrzymywać się przez z góry określony czas (żadanie nie może być spełnione, jeżeli osoba jest pod wpływem narkotyków, cierpi na zaburzenia psychiczne lub pozostaje pod wpływem innych osób)
* pacjent musi mieć pełną świadomość swojego stanu zdrowia, rokowań i przysługujących mu praw
* konieczna jest konsultacja z co najmniej jednym niezależnym lekarzem, który musi potwierdzić stan zdrowia pacjenta i przesłanki, o których mowa powyżej
* eutanzaja musi być dokonana w medycznie odpowiedni sposób przez lekarza lub pacjenta w obecności lekarza
pacjent musi mieć co najmniej 12 lat (pacjenci w wieku od 12 do 16 lat muszą otrzymać zgodę rodziców)

Jak widać, jest to akt wolnej woli. Niezależnie od moich czy waszych przekonań religijnych, uważam, że nie można nikogo uszczęśliwiać na siłę. Moim zdaniem zbrodnią jest odmówienie prawa do eutanazji (patrzcie pukt pierwszy).

Westert zapytałeś w innym temacie, jaka jest różnica między zabójstwem a samobójstwem. Samobójstwo, jak sama nazwa mówi, jest pozbawieniem życia zgodnie z wolą zainteresowanego...

Samobójstwo- jak sama nazwa mówi, człowiek zabija się sam. Lekarze który wykonał eutanazję jestem gotów nazwać mordercą, tak jak człowieka który kopnął krzesło pod wisielcem. W końcu to on zabija.

Eutanazja. Piękne słowo. Więc dlaczego tak często jest atakowane? Nie ma się co dziwić. Pozbawienie człowieka życia (jeśli jest obłożnie chory sam się nie zabije) w majestacie prawa. Nie dziwcie się, że się to komuś nie podoba.

Wolna wola- owszem. Jednak jeśli lekarz nie chce wykonać tego zabiegu może go czekać kara. Każdy człowiek może sam decydować czy sam chce żyć, czy umrzeć. Czyli nie powstrzymałbyś osoby gotowej podciąć sobie żyły/ skoczyć z mostu.

Moim zdaniem w związku z postępującym liberalizmem jeszcze trochę, a zaczną się zabójstwa na życzenie (wszak aborcja miała być legalna tylko w przypadku zagrożenia życia matki. Dziś jest na życzenie, choć nie w Polsce) starych ludzi, osób które mają dołek. Wszak to ich sprawa.

Lilith napisał:

Niech Ci będzie, że eutanazja to zabójstwo. Ale zabójstwo na życzenie, przeczytaj proszę jeszcze raz warunki, jakie muszą być spełnione, by ją wykonać. Czy miłosierdziem jest skazać kogoś na kilka miesięcy życia w strasznym cierpieniu? To jest Twoim zdaniem akt dobrej woli, skazać kogoś na śmierć w bólu, zamiast skrócić cierpienia na jego własne życzenie?

Ja na pewno bym tego nie zrobił. Moralność mam typowo chrześcijańską. Skazać kogoś na życie. Możliwe w końcu. Jestem w stanie tolerować (zda, się że pisałem w innym temacie) jednak nie każ mi pochwalać zabijania.

J

Lilith napisał:

est różnica, kiedy osoba chora na depresję lub z jakimiś innymi zaburzeniami psychicznymi chce sobie podciąć żyły. Jej można pomóc, bo być może będzie się jeszcze mogła cieszyć życiem. Kiedy ktoś jest śmiertelnie chory, w pełni władz umysłowych i wiadomo, że będzie już tylko cierpiał coraz bardziej, nie uniemożliwiłabym samobójstwa, gdybym mogła - bo to świadomy wybór tej osoby.
Na przykład wiele osób popełniało samobójstwa, gdy dowiadywało się, że są nosicielami pląsawicy Huntingtona. Ja się wcale nie dziwię.

Mój dziadek umarł na raka. Lekarz mówił mu, że może skrócić jego cierpienia (zmiana leków, odłączenie kroplówki) Jednak nie chciał. Taki mały przykład, że nie każdy chce ginąć. Ustaliliśmy, że ta osoba nie popełnia samobójstwa. Ktoś ją zabija, wykonuje to za nią.

Lilith napisał:

Nie można wszystkiego traktować tak samo, nic nie jest tylko białe, albo tylko czarne. Wiem, tak by było najprościej, ale niestety... Wyobraź sobie, że Ty jesteś w takiej sytuacji. Umierasz, czujesz tylko ból, wiesz, że nie ma ratunku, nie jesteś w stanie sam ze sobą skończyć, czekasz już tylko na śmierć - która przy pomyślnych wiatrach może nadejść za kilka dni, ale może też za kilka miesięcy, co wiąże się oczywiście z okrutnym cierpieniem. Chcesz, to sobie cierp w imię idei, ale nikt nie ma prawa, by kazać to samo robić innym.

Miałem połamane wszystkie żebra, rozwalony mostek, uwierz mi wiem co to znaczy, ból (ograniczyłem do maksimum leki przeciwbólowe) jednak nie chciałem się zabić. Choć, może dlatego, że wiedziałem, że z tego wyjdę. Ja przynajmniej mi się zdaje, wolałbym cierpieć. Nie mogę kazać cierpieć komuś dla idei. A mogę kazać lekarzowi zabić? Lekarz nie ma nic do gadania.

Lilith napisał:

Argument, że niedługo zaczną się zabójstwa na życzenie starych ludzi to żaden argument.

Być może. Nie jest argumentem. Jednak moim zdaniem to logiczny ciąg.

Co do ostatniego - nie chce mi się cytować - ja w tym logiki nie widzę.

Postępująca liberalizacja. Początkowo aborcja miała chronić życia, zdrowie matki, dziś jest na życzenie.

Pochwalasz też skazywanie ludzi na cierpienie.

Nie wszystko jest czarne, albo białe. Pochwalam skazywanie ludzi na cierpienie. Czy mam pochwalać skazywanie ich na śmierć?

Są lekarze, którzy mają na tyle litości i miłosierdzia, że pomogliby dokonać samobójstwa.

Przez litość można dać pieniądze dziecku na ulicy. Czyli uważasz, że lekarze którzy mają opory nie są litościwi, ani miłosierni, ponieważ nie chcą złamać przysięgi Hipokratesa?

W jakim sensie zbić ten majątek? Na czym? Na śmierci? Tylko jak?

W jakim sensie zbić ten majątek? Na czym? Na śmierci? Tylko jak?

W bardzo prosty sposób zawierając umowy z firmami pogrzebowymi lub jak mówi Caislohen żądając ratyfikacji pieniężnej.

Słyszałem o szwajcarskim ośrodku dla osób chcących popełnić samobójstwo... I więcej o nim nie powiem.
***
Trzeba tu coś chyba rozgraniczyć. Mamy punkt widzenia chrześcijan (i Westerta , tak, jestem okropny) oraz liberalny/ateistyczny/obiektywny/etc. Chrześcijanin będzie szukał zjednoczenia z Chrystusem w cierpieniu, zrozumienia jego istoty, itp. A cóż ma zrobić ateista? Który cierpi nieodwracalnie, zostało mu niewiele z życia, zaledwie parę miesięcy...? Przecież nie możemy nikogo zmusić do nawrócenia. I to jest jego sprawa. Nie mam prawa mu się w to wtrącać, bo jestem zdrów, i za 5 minut o całej sprawie zapomnę, a on zostanie z problemami. To jest trudny temat, i chociaż przyznaję, że prawdziwego cierpienia nigdy nie doświadczyłem, to wybrałbym życie.
Lepsze jest dla wierzącego państwo ateistyczne, niż na odwrót, i nie zanosi się na zmiany.

No, i popieram Westerta, jeśli chodzi o postępujące swobody. Koło wprawione w ruch.