Hewito

W świcie fantasy jest wszystko możliwe, ale trzeba to logicznie i przekonywająco opisać. Co prawda nikt nie opisuje działania różdżki, jak to się dzieje, że z pierścieniem na palcu staje się nie widzialny, albo po wymówieniu zaklęcia coś się dzieje. To akurat magia i chyba nie ma potrzeby tego tłumaczyć. Można się pokusić, ale co kto lubi.

A ja powiem, że gatunek fantasy powinien być nierealny.

To nie SF, nie wszystko należy dokładnie opisywać ze zgodnością naukową i faktami kierującymi naszym światem, bo byłoby to po prostu bez sensu. Oczywiście fantasy może być stricte powiązany ze średniowieczem i ogólnie przeszłymi czasami, no ale zadajmy sobie pytanie - dlaczego zezwierzęcone i brudne życie wyżej wspomnianej ulicznicy ma być lepsze od świat Losfvoha (nazwa wpisana za pomocą dowolnie naciśniętych klawiszy), gdzie są smoki, mantykory i nieumarli? Tylko dlatego, że ta pierwsza wizja jest realna?
Można pogodzić te dwie rzeczy, lecz i wówczas realizm nigdy nie będzie w pełni przedstawiony. Osobiście nienawidzę, gdy w książce fantasy natrafiam np. na scenę defekacji (wymyśliłem sam, liczy się sama zasada) - że niby ma to być realistyczne. Bullshit.
Po co męczyć czytelnika szczegółami mechaniki działania świata. Z tego co orientuję się w fandomie, to wszyscy są na tyle inteligentni by pojąć, że jak zrobi się ciach to jest też plask.
"Pan Lodowego Ogrodu" - książka w mojej opinii świetna, opisy wydają się być realne, mające odzwierciedlenie w "realnym" świecie. Ale nie jest do końca realistyczna. I choćby pisarz nie wiem jak się starał, nigdy nie stworzy prawdziwie realistycznej książki fantasy - bo prędzej albo zejdzie z gatunku tworząc powieść (alternatywnie) historyczną, albo po prostu zamęczy czytelnika.

Mówisz o logice.

No i owszem - przykład jest logiczny, ale nierealny. Nie wiem, wywołanej przez Ciebie książki nie czytałem, lecz nie sądzę, aby był jakoś specjalnie realny.
Świat fantasy powinien, a nawet musi opierać się na logicznych zasadach, lecz również nie może posiadać pełnego realizmu. Wówczas nie miałby dłużej sensu istnienia.

Magia również ma swoje ograniczenia. I moim zdaniem dobry utwór tego gatunku to taki, w którym autor przekonująco i logicznie potrafi to uzasadnić lub wyjaśnić. A nie np. pisać, że jak się powie "lumos" to koniec palca zaczyna świecić.

Zgadzam się z tą postawą. Nie trzeba opisywać w książce całego systemu działania magii. Co nie znaczy, że taki system nie powinien istnieć. Ja napisałem już ponad 10 stron referatu, którego głównym tematem jest jeden czar. Po co? Aby ten twór był realistyczny. Operował na ściśle określonych zasadach, nie na widzimisię.

To nie SF, nie wszystko należy dokładnie opisywać ze zgodnością naukową i faktami kierującymi naszym światem, bo byłoby to po prostu bez sensu.

Nie o taki realizm chodzi
Realizm w fantasy polega na zgodności z regułami rządzącymi światem, czy psychologią. co do tego pierwszego - to mogą być rzeczy wymyślone przez autora, nie muszą odnosić się do realistycznego świata. Ale wszystko co jest musi być logicznie wytłumaczone.
Oczywiście nie trzeba pisać "dlaczego istnieją smoki". Lub "Skąd u mnie w świecie wzięli się Bogowie". To jest oczywista przesada. Jednak pytanie "dlaczego mieszkańcy krainy X nienawidzą rasy Y" jest już jak njabardziej na miejscu. A odpowiedź może mieć ledwie parę zdań - np. Po jakiejś tam wojnie, niedobitki wrogich wojsk, którzy byli właśnie rasy Y znalazły się w tej krainie. I napadali, gwałcili, palili... Itd." W ten sposób powstaje twój świat. Jeśli chcesz go rozwijać dalej zadajesz pytanie "dlaczego była tamta wojna?" Jednak jeśli to tylko dla tego powiadania, nikt tak daleko nie pójdzie. I można to zostawić jak jest.

Osobiście nienawidzę, gdy w książce fantasy natrafiam np. na scenę defekacji (wymyśliłem sam, liczy się sama zasada) - że niby ma to być realistyczne. Bullshit.

To jest kolejny przykład realizmu. Czyli opisywanie wszystkiego. Coś takiego IMHO nie powinno pojawiać się nawet w pamiętniku. W pełni się z tobą zgadzam.

Po co męczyć czytelnika szczegółami mechaniki działania świata. Z tego co orientuję się w fandomie, to wszyscy są na tyle inteligentni by pojąć, że jak zrobi się ciach to jest też plask.

Nie trzeba tego koniecznie wykładać czytelnikowi. To może być tylko dla piszącego, ewentualnie można jakąś zmiankę o tym zamieścić np. podczas słuchania o czym gadają w karczmie.

"Pan Lodowego Ogrodu" - książka w mojej opinii świetna, opisy wydają się być realne, mające odzwierciedlenie w "realnym" świecie. Ale nie jest do końca realistyczna. I choćby pisarz nie wiem jak się starał, nigdy nie stworzy prawdziwie realistycznej książki fantasy - bo prędzej albo zejdzie z gatunku tworząc powieść (alternatywnie) historyczną, albo po prostu zamęczy czytelnika.

IMHO na przykład świat, który stworzył Tolkien jest realistyczny pod wieloma względami. zasada akcji i reakcji działa tam dobrze. Można się przyczepić do psychologii bohaterów, która dość często bywa po prostu czarna lub biała. Ale przy całej konwencji takiego "heroicznego" świata jest to do przełknięcia.

Ale. Świat nawet magiczny powinien być spójny.

Dokładnie
Widzę, że mamy takie samo podejście do tematu Andy

Terrapodian - ty traktujesz realizm jako zgodność z naszym światem. Ja traktuję to jako zgodność z zasadami rządzącymi konkretnym światem - realnym lub nie. I tak to, że w świecie fantasy za realną uznaję sytuację, że poszukiwany listami gończymi morderca unika chodzenia po targu w środku dnia. Możesz słowo realną zamienić tutaj na logiczną. Pasuje jak ulał.