Hewito

Edgar napisał:

może zachce się Caislohenowi spojrzeć w ten tekst i go rozbebeszyć

Może w końcu je ukończę. Nie jest tak łatwo czytać i pisać o opowiadaniu. Jestem w połowie, więc może pójdzie dalej, bo chcę całe ocenić, bo to co za krytyka części utworu.

Edgar napisał:

czego ci nie życzę.

Tu się chyba muszę zgodzić. Moja krytyka może zaboleć; jak chcesz poznać co to takiego "rozbebeszenie" tekstu to zajrzyj na opowiadanie "Kurnik" -  nie jest ono długie, bo sam tekst był krótki, ale ukazuje całkowity charakter jatki nad opowiadaniem. W moich krytykach nie ma żadnego czepialstwa, obrażania czy czegokolwiek, ale mogą być dla autora bolesne.

Czas na oczekiwaną krytykę. Rozbebeszenie totalne, jeśli to tak można określić. Mój post będzie równie krwawy,  a może nawet bardziej, co Oblężenie.
Akt czas zacząć.

UWAGA! Autorze, jeśli nie masz ochoty czytać krytyk na temat swojego opowiadania, nie czytaj tego.
Moje komentarze mogą zaboleć i doprowadzić do Twojego załamania twórczego. Mówię to teraz, aby mieć pewność, że czytasz dalej świadomie, a ja Cię, Autorze, ostrzegałem.
Na końcu znajdziesz wrażenia ogólne, więc one mogą wystarczyć jako samodzielna ocena.

Tekst rzeźnia, usiany błędami

Za raz wszystkie (przynajmniej postaram się) uchwycę i powiem co i jak należy poprawić.

W polu widzenia rozciągał się jednolity, trawiasty teren. Spokojną zieleń mąciła czerwono-czarna armia.

Do tego nie można się nie uczepić, ale tworzysz dwa, antynomiczne opisy. Pierwszy przedstawia jednolity teren, a potem wrzucasz na niego armię. Cóż, to na prawdę mąci, ale nie zieleń, lecz naszą wyobraźnię. Zapewne wiesz do czego piję. Wystarczy trochę przemyśleć to zdanie i powinno być lepiej.

Gromada liczyła pewnie i tysiąc istot.

Oho ho - na pewno tyle nie liczyła. "Gromada" liczy zaledwie kilkanaście członków. Można przymrużyć na to oko, ale rzuciłeś, że "liczyła tysiąc istot". Moim zdaniem to już lekka przesada; wystarczy zmienić "gromadę" na coś innego, np. hufiec.

Kesh poprawił skórzany pasek, na którym trzymał się jego karabin i przerzucił go przez ramię. Mechanicznie sprawdził mocowania bagnetu.

Hmm... Kesh przerzucił przez ramię pasek? Tak wynika z kontekstu, ale przecież wiadomo, że to był karabin. Niepoprawny szyk przestawny i zdanie straciło na wartości. Lepiej by było, na przykład tak: "Kesh poprawił skórzany pasek, na którym wisiał jego karabin. Przerzucił broń przez ramię i machinalnie sprawdził mocowanie bagnetu." TO jest oczywiście alternatywa, która nie musi być jedyna i bardzo dobra. Chciałem tylko pokazać, że można napisać to inaczej, co nie oznacza, że moja wersja jest najlepsze. Oczywiście zmieniłem także wyrazy, ale to nie znaczy, że Twoje były złe; po prostu napisałem, tak, jakbym ja to miał napisać.

"Świetne te rzeczy...", myślał Kesh

Jakie rzeczy?

Chłopak z każdą godziną nabierał coraz więcej szacunku do tej mieszkającej w podziemiach rasy karłów. Działo się to za sprawą tego, że grupa Derronów, eskortująca jakąś ważną osobistość, jarla bodajże, zawitała do zameczku z prośbą o azyl.

Jak to? Tylko dlatego że karły zawitały do zamku, szacunek do nich ze strony Kesha rósł? Później okazuje się dlaczego szanują Derronów, lecz tutaj o tym nie wiadomo. A nie można najpierw powiedzieć "tak", a potem wmawiać czytelnikowi, że powiedziało się "nie". Trzeba wiedzieć co chcesz przekazać i zrobić to jasno.

stacjonowali przy moździerzu - prostej broni miotającej pociski wybuchające.

Niepotrzebna łopatologia, to tak jakbyś pisał, że z łuku strzelają łucznicy i strzałami po przez naciągnięcie cięciwy etc.

Kesh wziął dwa granaty.

Już o tym pisałeś, nie trzeba powtarzać, zwłaszcza w tak krótkim odstępie.

Były to czarne kule wielkości pięści z przymocowanym doń kółeczkiem i zaczepem. Od obręczy odbiegał wąski, metalowy pasek mający dwa cale długości, ale tylko czwarta część z tego wystawała poza pocisk. Reszta znikała w głębi kuli.

Kolejny zbędny opis. Każdy wie, jak wygląda granat, a jeśli ktoś nie wie, to niech się nie przyznaję. Zazwyczaj tekst literacki jest kierowany do wszystkich, ale trzeba tych "wszystkich" traktować tak samo, zazwyczaj jako średnio rozgarniętych ludzi. Tacy wiedzą co to granat, moździerz i jak to wszystko wygląda. Nie trzeba wszystkiego pisać, chyba, że granaty, moździerze, karabiny lub inne, wyglądają specyficznie, inaczej niż powszechnie pojęte. Wtedy opis jest nawet wskazany. Ale w takiej sytuacji, jak Twoja - opis granatów (wcześniej moździerzy) winno się wyrzucić, bo zaśmiecają tekst i zanudzają czytelnika.

Zaczęło się żmudne oczekiwanie

Ten przymiotnik mi tutaj nie pasuje. To tylko moja wolna sugestia - ja zmieniłbym na długotrwałe, niecierpliwe. Żmudne kojarzy się z pracą, z wykonywaniem jakichś czynności. Oni mogliby na przykład: oczekiwać w żmudnej pracy.

Broń przygotowana, czego chcieć jeszcze...?

Zapewne wygranej.

- Już? - zdziwił się Oste. - Bez żadnych przygotowań?!

Kto miał się przygotowywać? Napastnicy, oni przybyli po to, aby zniszczyć wroga, a nie przygotowywać się do czegoś. Do boju, to oni wcześniej już się przygotowywali. A Oste winien się cieszyć, że nie będzie sie nudził na żmudnym oczekiwaniu. Mógłby jeszcze z napięcia i nudów zemrzeć.

I znajdowała się na odległość strzału od nich.

Chłopcy, na co czekacie? Walcie. Ja jedynie znajduje obszerny opis wroga, miast walkę, która powinna wrzeć. I jeszcze jedno - usłyszeli sygnał dopiero gdy armia zbliżyła się do murów na odległośc strzału? Nie wcześniej? To znaczy nie widzieli ich wcześniej, tak?

W większości składały się z zębów.

W jakim sensie? To znaczy, były to chodzące niebiesko-fioletowe góry zębowe pokryte śluzem? W jaki sposób składały się z zębów? Nie mogę sobie tego wyobrazić.

Jeśli trzeba pokrótce opisać demona, można rzecz: skrzyżowanie kaszalota z człowiekiem. Do tego jeszcze domieszka pokracznej i plugawej magii.

Oj, trzeba opisywać pokrótce. To po pierwsze. Długie opisy nudzą. To po drugie. Opisy, które są w miejscu, gdzie widoczna jest akcja, w tym przypadku bitwa, nie powinny być długie. To po trzecie. Twoje opisy, Autorze, były dziwne. To po czwarte. Jakieś takie nie do wyobrażenie. To po piąte. Nie wiem, po co tak wyliczać. To po szóste. To trochę nudzi i przeszkadza, prawda? To po ostatnie.

Największy z obecnych tutaj miał ponad osiem jardów wzrostu

Mówisz o "demonach", a to zdanie (przynajmniej ta część zdania) odnosi się kontekstem do człowieka z wcześniejszego zdania.

Ciało wielkoluda pokrywał pancerz składający się z naprawdę wielu rzeczy. Można było wyróżnić fragmenty dawnych zbrój, cielska skorupiaków, fragmenty zatopionych okrętów, płótna żaglowe, jak i kości, mech oraz kamienie.

Spróbuj to wszystko zmieścić na cielsku, które ma ponad osiem jardów (czyli ok. dziesięciu metrów, według moich wyliczeń) wysokości.

Z kanciastych, przypominających psie pyski kapała ślina.

O co tutaj chodzi? Z czego kanciastego kapała ślina? Chyba z pysków, ale to zdanie tego nie sugeruje, po prostu brak tutaj wyrazu, lub nieumiejętnie wtrąciłeś porównanie.

Kesh oparł kolbę karabinu o bark i wystrzelił.

Nareszcie. Już myślałem że się nie doczekam, bo od siedemnastu wersów (przeliczyłem) ciągnął się opis armii napastników. Od słów "Nie gadaj, wal!" do słowa "wystrzelił" minęło trochę czasu.

Pierścień połączony był z dość długą dźwignią umieszczoną pod karabinem. Szarpnięcie spowodowało usunięcie łuski pocisku i wtłoczenie nowego naboju do komory.

Dobrze jest znać zasadę działania karabinu, ale nie jest konieczne opisywanie takich szczegółów tutaj. Już wspominałem o tym wyżej.

Rozgorzała bitwa.

Dopiero teraz, bo słowo "wal!" było rzucone na wiatr. Nikt go nie dosłyszał, albo miał w d---- słowa młodego strzelca.

Obrońcy zaczęli strzelać.

Rozumiem, że moździerzowy pocisk nie był wystrzelony. Po prostu spadł sobie z nieba, ot tak?

Potwory bez broni dystansowej ruszyły do ataku. Wśród nich były i demony.

Słucham? Wcześniej była mowa tylko o demonach. A tu nagle "potwory", można by to przemilczeć, ale potem jest "były i demony". Sam już nie wiem, z czego składała się ta armia. Chyba z potwornych demonów.

Wielki demon zatrzymał się wpół drogi do fortecy i uniósł do góry skrzyżowane bronie. Na żeleźcach młota i topora zbierały się płomienie.

Na początku piszesz "bronie". Czytelnik automatycznie próbuje sobie przypomnieć jakim to orężem włada, lecz wśród wielu wcześniejszych opisów nie jest w stanie się odpowiednio zorientować. Potem piszesz wyraźnie, że jest to młot i topór. No cóż, trochę nie konsekwentnie. Lepiej byłoby, gdybyś napisał: "Wielki demon uniósł do góry skrzyżowane młot i topór, z których poczęły płynąć promienie." Jak już wcześniej pisałem - to tylko propozycja.

Gdy był w połowie drogi tuż nad jego głową miała miejsce eksplozja. Rozerwało ścianę baszty na strzępy, w dół sypały się cegły. Chłopak biegł, ścigany lawiną materiałów budowlanych.

Autorze, wyobraź to sobie. Coś wybucha nad głową człowieka, ale on biegnie dalej, rozpada się tylko kamień. To co to była za eksplozja, że nie naruszyła Kesha?

Do rozmawiających dobiegł Asse

Kto rozmawiał? Przecież Kesh schodził (pewnie już zszedł), a Jarvik pozostał, bo nic nie wiemy, czy schodził czy nie.

Kesh oparł się o blanki

Oparty o blanki Kesh oparł się o blanki. Tak napisałeś. Za drugim razem nie trzeba pisać, o co opierał się bohater, bo pisałeś to przed chwilą. Pewnie wiesz do czego piję, a ten błąd to zapewne niedopatrzenie.

- Co jest? - zapytał Kesh.
    - Jak myślisz? - warknął mężczyzna. - Atakują!

Czy Kesh to się obudził? Trąby go budzą, bierze ze sobą karabin i nie wie co się dzieje? No na śniadanie to chyba nie trąbili. A może tak?

Tupot setek nóg.

Litości! Tupot? Jakby tak setka stóp zaczęła walić o ziemię to nie byłby to tupot, ale grzmot. Jeszcze w dodatku były to łapy potwornych demonów, które z pewnością mają wieszcze stopy niż ludzie.

jakiegoś umierającego stworzenia.

Oby to nie były "mumakile". Każdy ma sobie wyobrazić podług własnego uznania?

Jakiś nadgorliwy żołnierz cisnął pod nogi potworów rozbijających wierzeje granat, który eksplodował.

Dlaczego nadgorliwy? On broni zamku, życie swoje i towarzyszy. To źle? Jego gorliwość była przesadna, ale w czym?

Siłacz dobył miecza i z nim w prawej ręce

Niepotrzebna prawa ręka. Przecież wiadomo, że jak dobył to nie w stopę, a tym bardziej nie interesuje czytelnika, w której ręce trzymał broń, chyba że ma to jakieś znaczenie dla fabuły. Ale czytając dalej stwierdziłem, że żadnego znaczenia to nie ma, więc takie informacja "w prawej ręce" można ominąć.

spadł z wysokości jarda na ziemię, trzymając się za przestrzelony brzuch.

Sprytny ten potwór, skoro zdążył się jeszcze złapać za brzuch to miał niezły refleks. Autorze, jard to ok. jeden (1) metr. Trzymajmy się jako takiego realizmu.

bagnetem zamontowanym na karabinie.

Wiemy? To przecież jasne, że bagnetem przymocowanym na karabinie. Mogłeś jeszcze napisać, że na lufie karabinu, to byłoby przynajmniej śmiesznie.

Kesh zaklął cicho i prawie nie celując wypalił w kierunku następnego Tetnuka.

Z czego? W jaki sposób? Z karabinu? Przecież w prawej ręce dzierżył miecz, jak Keshowi udało się oddać strzał? Nie pojmuję tego. A może wypalił z miecza? Ale co to był za miecz?

Wojownik wykorzystywał masę brudnych i wrednych sztuczek.

Ua. Kolokwializm, stoi jak byk i razi mnie w oczy. W języku literackim masa odnosi się do czegoś zupełnie innego - w tym przypadku powinieneś użyć słowa 'wiele, mnóstwo, niezliczenie', a nie 'masę'. Tak samo można potraktować zwrot 'brudne', czym się te sztuczki ubrudziły? Lepiej używać innych słów o tym samym znaczeniu i nie wyjdzie przynajmniej pospolicie. Lepsze by były słowa 'niegodziwych', 'niehonorowych' lub nawet 'nieszlachetnych'.

Innemu strzaskał nos ciosem głowy.

Czy to jest, Twoim zdaniem, wredna sztuczka wykorzystana w walce? Nie wydaje mi się. A co miał, ładnie na szabelki z jedną rączką na plecach walczyć?

Cóż, może nie było to zbyt szlachetne

Dobrze, że nie napisałeś 'czyste'. I widzisz, da się użyć dobrego słowa? Nawet Ci takie wcześniej podsunąłem.

Asse i Kesh byli bezpieczni.

Nie zapominajmy o pozostałych, bo oni dwaj chyba się nie bronili samotnie?

dwójka towarzyszy pruła we wrogów.

Kolejny kolokwializm. Warto czasami trochę się zatrzymać i pomyśleć nad jakimś słówkiem. Może któreś nie pasuje, jest pospolite, brzydkie. To może aż tak nie przeszkadza, ale trochę o jakiś poziom warto dbać.

W końcu Tetnukowie dali za wygraną i uciekli

Czekaj, czekaj. To jak w końcu? Już raz odpuścili, teraz znów? Nikt nie jest taki głupi, aby zapomnieć co pisało w poprzednich zdaniach. Nie trzeba aż tak powtarzać i przypominać, to trochę nudne. Można oczywiście, ale niezbyt często i zazwyczaj po długich przerwach. A u Ciebie, Autorze, zdanie po zdaniu o tym samym.

Przecież właśnie giną jego towarzysze

Giną? A może zginęli? Przecież już po walce, więc teraz już nie ma powodów, aby ktoś jeszcze ginął, chyba że od ran, ale o tym nic nie wiadomo.

skrzynię z bombami. Zmiażdżył ją kamień

Wydaje mi się, że gdyby jakiś kamień (niewątpliwie wielki) uderzył w granaty, w skrzynię granatów, to spowodowałoby to wybuch. A tu, jest tylko rozbita skrzynia.

Większość ładunków była strzaskana

Wnioskuję, że kamień był mały, albo siła uderzenia nie tak znaczna, by spowodować wybuch. To jak, mam rację?

Kesh otworzył oczy, zbudzony krzykiem siłacza. Asse stał nad nim

Nad kim stał? Z kontekstu wynika siłacz, a przecież to siłacz, czyli Asse stał nad Keshem. To zdanie, a raczej zdania, bardzo się pomieszały nabroiły. A może się w czymś się pomyliłem?

Rozwiązała się tajemnica katapult.

Co to za tajemnica? Jakaś niezwykła budowa?

pordzewiałą stał na wylot.

Chciałem się nie czepiać wszelkich błędów natury ortograficznej czy interpunkcyjnej, bo do niej nie zawsze jestem pewien. Ale tutaj wytknę błąd - literówka, winno być stal. To tak na marginesie.

Jedna za drugą wyrżnęły w kamienny mur.

Wydaje mi się, że lepsze byłoby "werżnęły się". Wyrżnąć to można orła, ale to i tak potocznie powiedziane.

Strzaskane kamienne bloki wyfrunęły w górę.

Nie wiem dlaczego, ale to zdanie mi się nie podoba. Wcześniej była mowa o uderzeniu w mur, a tutaj o kamiennych blokach w górze. Myślę, że to jasne, gdy coś uderza, to roztrzaskuje mur. A jeszcze słowo 'wyfrunęły', bardziej kojarzy się z ptactwem, ze zwierzętami poruszającymi się w powietrzu. Oczywiście to nie jest Twój błąd, użycie tego słowa, ale dziwnie brzmi, lepiej byłoby "wyleciały". Ale jak już wspomniałem wcześniej. Całe to zdanie mi się nie podoba i, albo je zmieniłby, lub wyrzucił.

Pocisk wyleciał z tuby z zadziwiającą prędkością. Wzniósł się w górę i powoli opadł ku ziemi.

Takie opisy zaśmiecają akcję. Tutaj trwa atak. Zdania powinny być żywe, konstruktywne. A Czytelnik dostaje tylko niepotrzebne informacje i miałki tekst. Można się zatruć.

Kesh oszacował ich liczbę na mniej więcej dwustu.

Jestem pod wrażeniem. W takiej sytuacji, nie dość strzelać do bestii, to jeszcze liczyć. I naliczyć ich aż tyle.

Do czasu.

To znaczy, że z czasem upadek był dla nich bolesny; wraz z upływem czasu, kości sobie połamali?

policzek rozcięty na wskutek niefortunnego trafienia na miecz, a Asse strzaskał torsem karabin towarzysza.

Primo: przymiotnik 'niefortunnego' jest zbędny. Wiadomo, że trafienie twarzą na miecz nigdy nie będzie fortunnym, więc nie może być także w drugą stronę. Wystarczy wyrzucić niepotrzebny przymiotnik i będzie lepiej.
Secundo: jak Asse strzaskał karabin torsem? Z czego ten karabin był? Z tektury? A może Asse miał tors z marmury, albo ze stali? To jest nie logiczne, aby człowiek mógł uszkodzić karabin ciałem.

Przerzucił trzy strzelby przez plecy i ruszył ku schodom, strzelając we wchodzących na mury

Strzelał z trzech przerzuconych na plecy karabinów? Superbohater z niego. Lepiej napisać - karabiny przerzucone na ramiona, czy coś takiego. Niestety, nie mam doświadczenia z bronią zmechanizowaną. Dla mnie fantasy to łuki, kusze, miecze etc.

Ale, cóż, nie był to dobry pomysł.

Jaki pomysł? Znaczenia drogi łuskami? Ktoś go śledził? Strzelanie?

Jeden z karabinów zsunął mu się z ramienia

A jednak z ramienia. Nie z pleców.

aby roztrzaskać się o dziedziniec.

Oj słabe jakoś te karabiny. O tors się rozbijają o kamienie. Aż cud, że podczas strzelania się nie rozsypują.

Cisnął karabinem.

Nie rozpadł się czasami? Odłamki mogłyby zranić pozostałych.

napastnicy zaatakowali.

Wytnij 'napastników' nie dość, że wiadomo o kogo chodzi, to jeszcze jaki dynamizm się zrobi.

Jednego przebił mieczem na wysokości mostka

W takiej akcji, niepotrzebna jest pieczołowitość opisu. To znosi dynamizm.

- Wpadliśmy - warknął Asse, kopiąc kolanem zbliżającego się wroga w brzuch,
Trzepnął go rękojeścią miecza w kark i odciął łeb ostrzem. Jarvik odbił opadający na niego topór i odrąbał dłonie jego posiadacza.

Bardzo zawiłe zdania i dopiero po kilkakrotnym przeczytaniu doszedłem do wniosku do kogo odnoszą się zaimki oraz kto stracił łeb, na kogo opadał topór i kto był właścicielem tej broni. Teraz postaram się napisać co mnie tak zmyliło.
Pierwszy zaimek - wiadomo, że chodzi o wroga. Dobra, nie jest jeszcze tak źle.
Drugi zaimek - chodzi tutaj o Jarvika, który się osłania, ale z kontekstu można wywnioskować, że topór opadał na wroga lub, w dalszym rozumowaniu, nawet na Asse'go. Szyk zdania jest zbyt zawiły i wszystko się miesza. Na prawdę zaimki są zmorą, sam się o tym kiedyś przekonałem. To robactwo, które należy tępić.
Trzeci zaimek - oczywiście chodzi o topór, lecz wcześniejsze kombinacje zaimkowe tak zamieszały w głowie, że początkowo myślałem o wrogu, a potem o Asse.
Być może się mylę, ale tak wygląda sprawa z mojej strony.

Tetnuk zaskomlał dziko, ale jego cierpienia ukróciła klinga wbita w brzuch.

To ten sam, któremu wcześniej odcięto łeb? Chyba nie, bo bez głowy nie można żyć, a co dopiero wydawać dźwięki. Należy być konsekwentnym i tworzyć logiczny obraz, bo Czytelnik nie lubi niejasności.
I jeszcze winno być zaskomlił, lub zaskamlał. Błąd ortograficzny, który udało mi się wychwycić.

Wojownika skosiła kula z karabinu.

...

Wojownika skosiła kula z karabinu.

W jaki sposób kula "skosiła" go, przebijając mu szyję? Jeśli coś "kosi" to w rozumieniu podcięcia, czyli w tym przypadku, kula mogłaby go trafić w nogi, chyba, że Jarvik stał na głowie.
A słowo 'skosić' jest raczej potocznym słowem, więc lepiej tak nie pisać. Przynajmniej starać się używać mniej kolokwializmów. Po prostu warto pisać synonimicznie, a przy okazji nie potocznie.

złapał fragment lufy karabinu Jarvika i dźgnął.

Rozumiem, że karabin nie był w całości, nawet lufa nie była cała; tak więc Asse chwycił tylko fragment, który pewnie leżał na ziemi.

Asse nabił trzeciego przeciwnika na miecz

Szaszłyki sobie robił? Po bitwie, pewnie upiecze nad ogniskiem i będzie świętował zwycięstwo.

Trzasnęły kości i Tetnuk jakby sflaczał.

A może rzeczywiście sflaczał? Narrator musi być pewny i stanowczy, chyba, że jest pierwszoosobowy. Wtedy może wyrażać swoje opinie i domysły.

Zgłosili się łucznicy.

Ja! Ja! Ja chcę. Hej, tutaj, podniosłem łapkę, dlaczego mnie nie wybrano? Przecież się zgłaszałem.

- O nie...

To co on myślał? Że jak krzyknie "Kto jeszcze?" to wszyscy będą uciekać? Zachęcił wrogów do walki i ma pretensje, że posłuchali?

Wszyscy na dziedzińcu leżeli martwi, z Jarvikiem włącznie.

Który już jakiś czas temu dostał w szyję i zapewne już nie żył.

Żołnierzy przeżyło może trzech... Nie, czterech!

Kolejno odlicz. A może Jarvik symulował, albo ktoś się jeszcze ukrył? Proszę przeliczyć jeszcze raz, bo się jeszcze okaże inaczej.

przewieszając przez ramię karabin.

Dobrze, że już nie przez plecy, tak, jak poprzednio.

Z jego lufy nadal się dymiło.

Kesh, lufa ci dymi. Ten zaimek wskazuje na Kesha, a to przecież z luf karabinów wydobywał się dym. Wyrzuć ten zaimek w cho.inkę.

- Co teraz?

KONIEC> THE END> FIN etc

Cholera. Napiszę to od nowa ]:->

Przydałoby się. Tekst aż iskrzy od błędów, a 'kwiatków' jest tyle, że można 'bukiet' zrobić.

No i to by było na tyle. Rozbebeszenie dobiegło końca i myślę, że aż tak nie bolało.
Niektóre błędy pominąłem, najczęściej ortograficzne, a przede wszystkim interpunkcyjne. Na wiele przymknąłem oko, bo stwierdziłem, że mogą zostać odebrane jako czepialstwo, choć pewnie i powyższe będą tak odebrane.

Wrażenia ogólne:
Opowiadanie było męczące. Jak stwierdziłeś "tekst rzeźnie" - słusznie. Nic, tylko walka, śmierć, krew, potwory, karabiny, miecze, strzały, topory, okrzyki, trupy.
Ja Oblężenie oceniam nisko, choć nie najniżej. Widziałem gorsze teksty, a ten mógłby być lepszy. Wystarczy jeszcze nad nim posiedzieć i przemyśleć pewne kwestie. Dorzucić jeszcze jakieś wątki, a nie tylko walkę. To mogłoby być częścią jakiejś całości, a nie samodzielnym opowiadaniem.

PS. Jeśli ktoś wyłapał jakieś błędy w mojej krytyce, będę wdzięczny za wskazanie ich. Dość długo i w różnych porach pisałem tego posta, więc mogą zdarzyć sprzeczności i niedopatrzenia, za które z góry przepraszam.

Zapraszam do dysputy nad tym tekstem.

Fantasy to nie tylko łuki, topory. Czytałem kilka książek fantasy, gdzie roiło się od nowoczesności, trącało nawet sf.

Tekst rzeźnia- dobrze poczytać coś na odmóżdżenie. Nie zawsze ma się ochotę zgłębiać filozoficzne prawdy naszego życia

Co od długich opisów- mi się podoba. Lubię to (do pewnego momentu) w tym opowiadaniu w sam raz. Nie jestem obiektywny, ale chcę więcej o rasie karłów (krasnoludach)

Warhammer i Gotrek aż trąci w tym opowiadaniu, choć może się mylę ^^

Lecz wtedy to nie jest 'czyste' fantasy.

Czyste fantasy to smoki, rycerze, elfy, zamki, krasnoludy, tja?

Gdzie jest napisane, że "prawdziwe fantasy" to quasi średniowiecze pełne mieczy, łuków, kopii, zamków, płytowych pancerzy? Kto to niby ustalił?

Byłbym wdzięczny za nieszufladkowanie fantasy, bo ma ono takie możliwości, że tego ustalić się nie da. Np. to co tu pokazałem można zakwalifikować jako techno fantasy (choć nie do końca, wszak występuje tylko cześć tej technologii i jest na wyższym poziomie niż w "klasycznym" techno fantasy), dark fantasy (świat zbliża się do końca, pasuje, epic fantasy (e końcu epicka walka) jak i nawet low fantasy, bo bohaterowie nie są nikim specjalnym.

Więc, proszę, daruj z szufladkowaniem fantasy. A jak jeszcze powiesz, że fantasy to elfy i krasnoludy (mam nadzieję, że tak nie uważasz), to zatłukę żelazkiem.

Przepraszam za szorstkość.

To już może ocierać się o science-fiction

Science-fiction z bronią z XX-XIX wieku? Ciekawe...

Dzięki Westert za obronę. Teraz sam się wytłumaczę.

Testudos napisał:

Czyste fantasy to smoki, rycerze, elfy, zamki, krasnoludy, tja?

Ty tak powiedziałeś. I masz do tego prawo, lecz ja nic podobnego nie mówiłem.

Testudos napisał:

A jak jeszcze powiesz, że fantasy to elfy i krasnoludy (mam nadzieję, że tak nie uważasz), to zatłukę żelazkiem.

Fantasy może się obejść, bez wszystkich wymienionych rzeczy. Ale sądzę, że skoro w opowieści pojawiają się karabiny, to nie jest 'typowe' fantasy. Mówiłem, że twórczość, jaką reprezentujesz może zaliczać się do jakiegoś odłamu. Ja mówiłem ogólnie o fantasy. Jeśli Twoim zdaniem, tak nie mogę, to niebawem w powieściach będą czołgi, telefonia oraz internet, a każdy będzie miał prawo nazwać to 'fantasy'. Nie o to chodzi. A może tak?
Jest jeszcze jedna sprawa. Mówiąc o 'czystej' fantasy, mówiłem o broni. Zauważ, że nie pisałem nic o smokach, elfach, czarodziejach. Z mojej strony nic takiego nie padło.
Ale skoro uważasz, że

Gdzie jest napisane, że "prawdziwe fantasy" to quasi średniowiecze pełne mieczy, łuków, kopii, zamków, płytowych pancerzy?

to Twoja sprawa. Ale co to będzie za fantasy z karabinami? Może jeszcze krótkofalówki, samoloty, łodzie podwodne? I to ma być fantasy? Może i tak, ale niekonwencjonalne. Jakiś odłam, który ma prawo istnieć. Nie chcę mówić, że tak nie można. Tobie również mówię: pisz jak chcesz, ale wiedz, że to co tworzysz nie jest 'czystym' fantasy. Nie po to dodaje się jakieś inne słówka, przedrostki do słowa 'fantasy', aby wszystko wrzucać do jednego worka. Przecież low, dark, high, urban, space, heroic, epic (etc.) fantasy to nie jest 'czyste' fantasy. Tylko czerpią z pierwowzoru. Zamiast oskarżać konwencjonalne fantasy, poszukaj odłamu, w którym mogła by znaleźć się Twoja twórczość.
Fantasy (mówię o fantasy, nie o jakiś 'urbanach', 'lowach', 'darkach' czy 'etecetach') czerpie z legend, mitów i podań, a te zaś czerpią ze starożytności lub ze średniowiecza.
I jeszcze jedno, znajdź mi jakieś fantasy, gdzie nie ma ani słowa o zamkach, królach, rycerzach, mieczach, królestwach, wypraw, wędrówek etc. Trudno będzie, ale może coś znajdziesz.

Przepraszam za szorstkość.

Ja również, bo trochę się zdenerwowałem. Nie lubię, jak ktoś mówi o fantasy różne dziwne rzeczy. Mnie bulwersuje karabin, moździerz, granat, innych smoki i elfy. Cóż, trzeba sobie jakoś z tym radzić.
Bez smoków, elfów, magów można przeżyć w fantasy, tak samo z karabinami i podobnymi. Broń taka to, moim zdaniem, wciskanie czegoś na siłę. To jest chęć pokazania czegoś nowego, niepowstałego. Każdy chce zwrócić uwagę. Niektórzy nie długo będą pisać porno fantasy, gdzie czarodziej będzie robił dobrze elficy. Szok, co można wymyślić.

PS. Nie będę urażony, jeśli i Ty nie będziesz. Spotkałem się już z wieloma przykrymi słowami odnoszącymi się do fantasy, przywykłem do tego.
PPS. Nie 'szufladkuję' fantasy, nawet by mi to przez myśl nie przyszło.

Troszkę posmamowaliśmy ^^

Dziś wieczór posty zostaną przeniesione do tematu fantasy cóż to takiego. Tam pasują lepiej.

@Down.

Zgadzam się. Niech będzie jak mówisz.