Hewito

Ja się pod Twoją opinią Westert podpisuje. Bez zawachania. Twórcy gry szukają nowości, czegoś co może przyciągnąć. Bo fajnie jest chodzić, zabijać i uciekać z 5 gwiazdkami i zostać zastrzelonym i obudzić się swieżym przed komendą bądź szpitalem.
Szkoda, że czasem ktoś próbuje na żywo...

Prawda. Ja przyznam się też grałem w te gry i nikogo nie zabiłem, ani nie oszczałem ;] Ale są ludzie którzy jak mówiłeś mają słabą psychę. I jak coś im na niej siądzie, to się zaczyna mniej miła część dnia. Chociaż jak dla kogo...

Czasem wyznaczy jeden odchył tak zwany i na trwałe zmiany jest już zapóźno...

Jak słyszę w wiadomościach newsy typu: "Zabił pod wpływem gry. Spójrzcie w co grają wasze dzieci!" To mnie szlag trafia (za przeproszeniem). Jeśli ktoś zabije pod wpływem np. GTA to jest mordercą, z tym, że dostanie się zarówno grom jak i graczom. A jeśli koleś zabije siekierą siedem osób pod wpływem alkoholu/religii/wewnętrznego głosu/klocków Lego, to skończy się na pojedynczej wiadomości, która i tak zniknie na następny dzień. Natomiast echo brutalnych gier pozostaje.

Oznaczanie gier znakami jest najlepszym wyjściem, choć wciąż nieskutecznym. Bo skąd niby dzieciaki mają GTA? Pożyczone od znajomych, no jasne! Ale są przypadki gdy to rodzice kupują takie gry i to rodzice akceptują taki stan rzeczy. A gdy szczeniak stłucze matkę krzesłem, to będzie lament i afera.

Dzieciak (taki, dajmy na to siedmioletni) musi wiedzieć co znajduje się w strefie realizmu, a co w świecie gry. Ponadto nie powinien sięgać w młodym wieku po tego typu gry, bo wprawdzie szansa, że wyjdzie z siekierą na miasto jest nikła, to jednak dla nieprzygotowanego, słabego umysłu MOŻE zachwiać psychiką i w przyszłości skutkować nie tyle chorobą psychiczną (znaczna przesada, to bardzo nieprawdopodobne), co problemami w analizie rzeczywistości.

W GTA nie grywałem długo. Jakoś mnie nie przyciągnął. Grałem za to w Carmageddona pierwszego i drugiego, więc o brutalności gier wypowiadać się nie powinienem