Hewito

Może troszkę niezobowiązujące przemyślenie.

PRL- dlaczego by nie? Wiele osób mówi, że wtedy żyło się lepiej, ludzie byli bardziej zadowoleni. Później nastąpiły kolejki, jednak czy dziś nie było by takich problemów, gdybyśmy wszystko kupowali w ilościach hurtowych?

Jest też jeszcze jedna sprawa. Następowała systematyczna poprawa. Spójrzmy na scenę polityczną sprzed paru lat. Lepper, Giertych itepe, dzisiaj Palikot. Natomiast w czasach PRL odsuwano od stanowisk co większych demagogów i fanatyków.

Niestety- represje, zsyłki, ścieżki zdrowia, niszczenie kościoła- to wszystko są minusy.

Najlepszy ustrój- nie taki gdzie mamy dużo i co chcemy, ale taki z którego jesteśmy zadowoleni.

Ja powiem tak:
Wg. mnie najlepszym ustrojem jest monarchia... absolutna.
Dlaczego? Już mówię.
Monarchia absolutna zakłada skupienie władzy w rękach jednej osoby. Nieograniczonej władzy. Osoba ta może być sama w sobie prawem państwowym. Skupia w rękach nieogranoczone możliwości. Dobrze, teraz wylicze wady, które ze sobą niesie coś takiego:
1. W ówczesnym świecie, możliwość bumtu, co zachwiało by państwem.
2. W razie władcy idioty, przekichane w państwie.
3. Ograniczenia swobód. Wszystko zależy od kochanego władcy. Co może doprowadzić do niesprawiedliwości.
4. Ścisła kontrola życia publicznego.
5. Brak możliwości wpływania na losy państwa.
6. Jeden za wszyskich, wszyscy za króla.
7. Wobec schiz władcy, może dojść do niechcianego konfliktu zbrojnego.
Jakby to szczerze ująć: są równi, ale jest jeden równiejszy. Albo: za komuny napewno było lepiej.

Moja opinia jednak nie opiera się na całkowitym poparciu dla monarchii. Zwłaszcza absolutnej. Jednak odrazu tłumaczę. Wszystko, absolutnie wszystko zależy od osoby rządzącej. Moim zdaniem osoba odpowiednia na tronie, patriota, chcący uczynić ze swego państwa potęgę, nie wykorzystać go pod względem pieniędzy, jest dużo lepszy od pseudodemokracji która panuje obecnie w Polsce. Albo w zasadzie oligarchii.
Dla mnie Rozmyślania (Do samego siebie) Marka Antoniusza są przykładem, że królem, bądź cesarzem nie musi być świr. Może to być człowiek powołany do rządzenia. Mądry, skromny, dbający o dobro narodu. Człowiek, który gotowy byłby poświęcić dla narodu całe życie. Nie wiem czy wielu jest takich ludzi, czy nie wielu. Wiem jednak, że gdyby zapytano się kogoś, jeden z wielu z łzami w oczach powiedziałby, że wyrzekłby się wszystkiego co ma, byleby dbać o naród.
W skrócie: Patriotyczny filozof na tronie.
I to nie muł, który zamiast zdecydowanej decyzji, mówiłby: och, zastanówmy się, przemyślmy sens tej sprawy.
Tylko tak jak już powyżej napisałem: człowiek do rządzenia stworzony.

Nie będę pisał zalet. Każdy widzi w tym inne zalety. Błędem było chyba też pisanie wad, bo każdy także widzi inne wady. Zależy tylko, czy władca potrafi zobaczyć wady w samym sobie.... i sprawić, by stały się zaletami.

Prawda. Jednak sprzeczność polega na wybraniu interesu własnego bądź państwa. Wybór tej drugiej opcji jest wyrzeczeniem z pewnością. Chyba, że czymiś marzeniem było by służeniu krajowi.
Kto wybrał by króla? Myślisz, ze władza w Polsce pozwoliła by na jakiekolwiek referendum?
W gre niestety wchodził by tylko zamach stanu. Bezkrwawy. I jeżeli on miałby pomóc uleczyć Polskę, to ja jestem za odrazu. Lepiej skopać tyłki skorumpowanym i biadolącym politykom, niż pozwolić im machloić dalej. Bo nasza władza ma dużo przewinień na koncie. Może nie o randze ogólno państwowej, choć i coś takiego by się też znalazło, ale ja dostępu do akt nie mam. Ale nie chce patrzeć na to jak rodzina kogoś wysoko postawionego dostaje stanowiska, bo na ich stwierdzenie: ale ja nie umiem, otrzymują odpowiedź: to nie trzeba umieć.

Demokracja póki jest całkowitą demokracją jest dobra. Ale jeżeli ktoś się tą demokracją wysługuje to niestety jest źle. Bo zacytuje usłyszane kiedyś przezemnie zdanie: Bo państwo nie jest po to by uszczęśliwiać ludzi, tylko ich okradać.
Potrzebny by był król, czy cesarz, czy książe, etc. który wziąłby tą samowolę za mordę.

Aha jeszcze jedno. Oczywiście sprawa dziedziczności tronu. Dynastia spowodowałaby równowagę polityczną w państwie. Odrazu jednak jest pytanie: skąd wiemy, że po dobrym królu nastąpi następny dobry król? A no odrazu trzeba powiedzieć jasno. Wszystko zależy od wychowania. Jeżeli dzieciak jest gówniarzem obsupywanym klejnotami to rozda majątek państwa na błyskotki. A jeżeli jest trzymany w ryzach jest bardzo dobrym władcą.
Lepszy byłby władca podejrzliwy niż ślepy na zagrożenia. Lepszy skąpiec od rozrzutnika. Lepszy twardziel od gołębiego serca. Bo tu chodzi o to by wyniszczyć tych którzy niszczą innych. Są ludzie którzy niestety nie potrafią myśleć. I oni powodują problemy. I oni wybierają władzę? Złodzieje także? Mordercy po wyroku? A prawo w Polsce za morderstwo przewiduje 25 lat! A wychodzi się po 10. Tak jest w praktyce. A jak morderca wychodzi z pierdla, to rodzina płacze, bo przyjdzie, zleje i się spije. Sprawiedliwość? Równouprawnienie? Czy w praktyce polityka siły?
Lepiej by był jeden który tą politykę prowadzi, niż milion innych "domowych królów". Niestety ja sam na własnej skórze poczułem te prawo. Zasrane za przeproszeniem. I widze co trzeba naprawić. Żeby człowiek na starość nie musiał myśleć: dobrze, ja już przeboleje. Ważne by moje dzieci tego nie miały, ważne by to się zmieniło nim dorosną.

Ostatnio edytowany przez Meheal Vermos (2008-08-22 11:58:04)

Wynajdźmy sztuczną inteligencję,

Niby fajnie, czysta inteligencja bez skazy. Ale jak takie cuś dojdzie do wniosku, że ludzie to byli potrzebni w łańcuchu ewolucyjnym tylko do kreacji SI to co? Temacik wielokrotnie wałkowany w SF. Ja ostatnio znowu się na to natknąłem czytając Zagładę Hyperiona - Simmonsa i Dżihad Bulteriański - Andersona

Hi, hi jest takie opowiadanie SF wydane w zbiorku Rakietowe szlaki - Polacy to ludzie łagodni. O ile się nie mylę, a na półeczkach sprawdzać mi się nie chce to Fostera. To dla wielbicieli Wielkiej Polski i monarchii